Moerasplanten staan met hun wortels in het water, hun takken en bladeren reiken in de lucht. Hun wortels fungeren als mechanische zeven waar grof vuil blijft tussen hangen, als adsorptieoppervlak waar kleine deeltjes op neerslaan, als drager van nuttige bacteriën (die zuurstofbehoeftig zijn en dus graag op planten zitten), als verbruikers van de reststoffen van de afbraakprocessen...
Moerasplanten zijn niet alleen belangrijk om hun waterzuiverende eigenschappen maar spelen ook een esthetische rol. Ze verlevendigen jee waterpartij met hun verschillende vormen, hoogtes en prachtige bloei.

Drijfplanten drijven los op het wateroppervlak. Ze zijn uiterst nuttig, vooral in jonge vijvers. Ze beschermen het water en de vijverdieren tegen teveel zoninstraling. In een wat oudere vijver nemen waterlelies deze rol over. Drijfplanten zijn een erg goedkope en natuurlijke (eventueel tijdelijke) oplossing.

Zuurstofplanten leven volledig ondergedoken in het water. Ze spelen in veel waterpartijen een essentiële en veelzijdige rol. Ze reinigen het water van voedselresten en produceren overdag zuurstof. Zelf bieden ze een onderkomen voor veel kleine waterdiertjes, jonge visjes incluis.
Zuurstofplanten gaan in concurrentie met algen, zowel zweefalgen (groen water) als draadalgen (slierten). Als er voldoende zuurstofplanten zijn zullen de algen meestal verhongeren.

Drijfbladplanten zijn verankerd onderaan in de diepte van de vijver en hebben drijfbladeren aan lange stelen. De bekendste planten uit deze groep zijn de waterlelies.
Waterlelies bestaan in verschillende kleurtinten: wit, rood, roze, geel en oranje.
De meeste soorten - met uitzondering van de reuzen en dwergen - gedijen prima op een diepte tussen 50 en 80 cm.